English Breakfast blad thee

China is zonder twijfel het oorsprongsland van thee. Sinds +/- 5000 jaar wordt hier thee gecultiveerd, groene thee wel te verstaan en de talloze verhalen rond het thema thee zijn onoverzichtelijk. Voor de export produceert China ook zwarte thee. De bekendste theesoorten komen uit de provincie Sichuan, Yunnan en Anhui. Zij hebben een zacht geurend aroma, dat komt van de aanbouw van zuivere, ongekruiste China-planten. In het bijzonder de zwarte Keemun soorten uit de bergen van de provincie Anhui zijn zeer geschikt voor diegenen die een looizuurarm en mild product zoeken.

Zwarte thee uit de provincie Yunnan is daarentegen wat krachtiger en kruidiger in smaak. Over het algemeen zit er in Chinese thee minder cafeïne en onze ervaring is dat men deze thee daarom aanbeveelt om in de avond te drinken.

Zwarte thee is thee gemaakt van de bladeren van de Camellia sinensis. Deze variant is gemaakt door middel van zwaardere oxidatie dan de witte, groene, en oolong-variëteiten. Het is in het algemeen sterker in smaak en bevat meer cafeïne dan lichter geoxideerde thee.

In het Chinees en China omringende landen wordt zwarte thee rode thee genoemd (紅茶, Mandarijn hóngchá, Japans kōcha), een beschrijving van de kleur van de vloeistof. In het Chinees wordt met zwarte thee post-gefermenteerde thee bedoeld (zoals Pu-Er thee). In de Westerse wereld verwijst zwarte thee naar de kleur van de geoxideerde blaadjes. Rode thee verwijst in het Westen gewoonlijk naar de Zuid-Afrikaanse rooibos-thee.
Groene thee verliest gewoonlijk zijn smaak na een jaar, maar zwarte thee behoudt zijn smaak gedurende meerdere jaren (meer dan vijftig jaar in het speciale geval van pu-erh-thee). Het is daarom lang een handelsartikel geweest, en samengeperste blokken zwarte thee hebben zelfs gediend als een vorm van geld in Mongolië, Tibet en Siberië tot in de 19e eeuw. Zwarte thee was oorspronkelijk als enige soort thee in de westerse cultuur bekend; hoewel groene thee meer gebruikt wordt, vormt zwarte thee nog meer dan 90 percent van de theeverkoop in het westen.
De term 'zwarte thee' wordt in Engeland ook gebruikt om een kop thee zonder melk aan te duiden, omdat het toevoegen van melk daar een vast gebruik is.